Kiedy kapitan dr Eugeniusz Moczydłowski zadzwonił do mnie i poprosił o przybycie na pokład, nie miałem pojęcia, że w basenie jachtowym zobaczę coś, co będzie przypominało jakby zacumowany okręt podwodny.
koncepcja: Eugeniusz Moczydłowski
projekt: Tomasz Gackoski
miejsce budowy: Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego w Gdańsku
rok budowy: 2013
port macierzysty: Gdańsk
typ jachtu: Megas 56
właściciel/armator: Megas sp. z o.o.
długość 17,3 m (56.7 ft)
szerokość 5,72 m (18.8 ft)
zanurzenie maksymalne 2,83 m (9.3 ft)
zanurzenie minimalne 0,83 m (2.7 ft)
odległość między wręgami:
• 250 mm (9.85 in) w części dziobowej
• 500 mm (19.7 in) w reszcie kadłuba
odległość między wzdłużnikami
• maks. 440 mm (17.3 in)
wytrzymałość paneli poszycia:
• 9 t w części dziobowej
• 5,5 t w reszcie kadłuba
kadłub – aluminium
• grubość poszycia kadłuba w części dolnej – 8 mm (0.31 in)
• grubość poszycia kadłuba w rejonie skrzynki kilowej – 15 mm (0.6 in)
wnętrze – drewno jesionowe
• 2 łazienki
• kambuz
• łatwe do zabudowy czterema kabinami dwuosobowymi.
• część centralna – mesa i stanowisko laboratoryjne
2 grodzie wodoszczelne oddzielające forpik i achterpik
magazyny achterpiku i forpiku dostępne od środka i z pokładu
szyby sterówki – zespolone, klejone (tzw. pancerne), nieulegające roszeniu
typ ożaglowania kuter
maks. powierzchnia żagli 190 m² (2045 sq. ft)
żagle:
• grot z trzema refami 84 m² (904 sq. ft)
• genua (rolowana) 103 m² (1109 sq. ft)
• fok (rolowany) 41 m² (441 sq. ft)
wysokość masztu nad KLW 25 m (82 ft)
3 pary salingów prostych
takielunek topowy
2 stałe sztagi
2 achtersztagi
2 wypinane baksztagi
miecz szybrowy w części dziobowej kadłuba wspomagający utrzymanie kursu
kotwica Delta 40 kg,
• 50 m (164 ft) łańcucha kotwicznego 12 mm (0.47 in)
• 100 m (328 ft) liny kotwicznej.
podgrzewane zbiorniki paliwa – 3,2 t
zbiornik wody – 0,8 t
zbiorniki balastowe (1,2 t) na burtach dla optymalnego trymowania w dłuższych przelotach
silnik główny Nanni 115 kM
agregat prądotwórczy Cummins 4 kW
alternatory silnikowe 12 V i 24 V
generator wiatrowy 24 V
instalacja DC: 12 V i 24 V; AC: 230 V
winda kotwiczna 2 KW (24 V)
2 kabestany 2 KW (24 V)
dziobowy ster strumieniowy 11 KW (24 V)
odsalarka wody morskiej 27 l/doba (12 V)
nawigacja, radar, łączność, oświetlenie (12 V)
waga całkowita 23 tony
załoga 8 osób
autonomiczność żeglugi na silniku do 3000 Mm
autonomiczność żeglugi pod żaglami do 15000 Mm
Jacht przystosowany do żeglugi w warunkach lodowych i wmarzania w pola lodowe:
kadłub ma kształt spodka, powodujący wypychanie jachtu przez boczny napór pól lodowych
izolacja kadłuba – pianka poliuretanowa, niehigroskopijna, grubość 35 mm
kil (4,5 t) – podnoszony hydraulicznie
ster na pawęży – łatwo demontowalny
śruba i wał napędowy mogą być zdemontowane w morzu
ogrzewanie centralne na bazie pieca Refleks zasilanego olejem napędowym
na rufie: mocna brama do obsługi sprzętu oceanograficznego i pontonu.
na pawęży: platforma robocza chroniąca także ster.
2 pontony z silnikami przyczepnymi Honda 2 kM i 20 kM.
2 komplety sprzętu do nurkowania
sprężarka powietrza
Dodatkowe wyposażenie elektroniczne:
• sonar
• kamera telewizyjna na maszcie
Marine Works wyposażyła jacht w kompletny układ napędowy: wał silnika ze stali Duplex, dławicę PSS, sprzęgło łubkowe RandD, łożysko mosiężno-gumowe i śrubę napędową Michigan Propellers oraz nożyce do lin/sieci Prop Protector.
Na jachcie zainstalowano także system hydraulicznego sterowania jednostką Lecomble and Schmitt (LS), windę kotwiczną oraz ochronę anodową kadłuba (anody cynkowe) kanadyjskiej firmy Martyr Anodes.
2014-02-04_14_reduced
Historię powstawania jachtu Megas 56 Magnus Zaremba
Eugeniusz Moczydłowski opisał dokładnie w broszurze ►Zimą dookoła Antarktyki◄, ilustrując ją licznymi zdjęciami.
We wstępie pisze:
Istnieje możliwość podjęcia prób odpowiedzi na [stawiane przez naukę] pytania. Został zbudowany mały statek badawczy tylko w tym celu. Nazywa się Magnus Zaremba. Jest jachtem żaglowym z pomocniczym silnikiem. W październiku i listopadzie 2013 roku przeszedł pomyślnie próby morskie.
Inspiracją powstania Magnusa Zaremby był francuski szkuner Tara, który we wrześniu 2006 roku przymarzł do pola lodowego w pobliżu Wysp Nowosyberyjskich i rozpoczął dryf przez Ocean Lodowaty, w pobliże bieguna północnego, jak niegdyś Fram pod dowództwem Fridtjofa Nansena w 1893 roku.
Drugie wsparcie projektu pochodzi od rybaków – tych najdzielniejszych z ludzi morza, których statki dają sobie radę, ba! – pozwalają pracować w najcięższych warunkach, jakie gwarantują wszystkie morza kuli ziemskiej.
Trzeciej podpowiedzi dostarczył czternastomiesięczny rejs na Gedanii do Arktyki i Antarktyki oraz wiedza o jachtach żeglujących po morzach polarnych.
Zajrzyjcie – naprawdę warto.
Nazwa:
Magnus herbu Zaremba był pierwszym zbiegiem politycznym z Anglii do Polski, o którym wspominają źródła historyczne.
Magnus, prawdopodobnie syn Harolda II Gustavsona, zabitego przez wojska Wilhelma Zdobywcy w bitwie pod Hastings w 1066 r., został komesem polskiego Wrocławia. Jego siostra Gytha była żoną Włodzimierza II, który ustanowił w Europie znaczenie Rusi Kijowskiej.
Intrygujące pytanie brzmi: dlaczego potomstwo pobitego władcy Brytanii Harolda II po klęsce znalazło swoje miejsce na ziemi w krajach słowiańskich?
Prawdopodobnie schronili się u dalekich krewnych. Bowiem Harold II był krewnym Kanuta Wielkiego – króla Danii, Norwegii i Anglii. Natomiast Kanut Wielki był synem Świętosławy, córki Mieszka I i Dobrawy – pierwszych historycznych władców Polski.
Historycy dedukują o brytyjskim pochodzeniu herbu Zaremba z faktu, że są na nim lwy – niespotykane w heraldyce polskiej.
Ród Zarembów zamieszkuje do dziś liczne miejscowości o tej samej nazwie, szczególnie na Podlasiu, ale także w Czechach, na Węgrzech i w Westfalii. Nie bez znaczenia dla wyboru nazwy było to, że Seniorka rodziny Moczydłowskich Amelia (1923), jest z domu Zaremba.
Herb Zaremba zdobi grot-żagiel Magnusa Zaremby.
FOTOGRAFIE
Fot. z archiwum Eugeniusza Moczydłowskiego
autorzy (jeśli znani) wymienieni w nazwach plików.
Całość zestawił: Kazimierz Robak
3 stycznia 2015