(11 kwietnia 1950, Giżycko – 1 września 2023, Warszawa); członek zwyczajny Speleoklubu Warszawskiego, numer znaczka 96.
„Bluenose” był szkunerem gaflowym[1]. Zbudowano go z dębu, sosny, brzozy i świerka z Nowej Szkocji, z masztami z jedlicy Douglasa. Wodowano go 26 marca 1921 r. w stoczni Smith and Rhuland w Lunenburgu, w kanadyjskiej prowincji Nova Scotia, by łowił ryby i wygrywał w regatach. Jego nazwa pochodzi od przezwiska, które od XVIII wieku przylgnęło do mieszkańców Nowej Szkocji. […]
Krystyna Jacobson, nestorka sopockiego malarstwa, odeszła 7 lipca 2024 r. Sześć lat wcześniej, z okazji wystawy obrazów artystki, jej twórczość opisał i podsumował Stanisław Seyfried, założyciel i właściciel Galerii Essey. Wystawę, we wrześniu 2018 r., zorganizował ZPAP Okręgu Gdańskiego.
Szaro, ponuro, zimno. Za kilka dni Boże Narodzenie 1988 roku. Boguś, nauczyciel przedmiotów ścisłych w rejsie Pogorii z Międzynarodową Szkołą pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego, śmieje się, że musiał rano ze swoją wachtą odśnieżać pokład przed postawieniem bandery. To nieprawda, ale pokryte śniegiem, poszarpane szczyty Andów okalające port w Ushuaia bardzo uprawdopodabniają tę przypowieść. Zimno jest przejmujące.
Szukałem tej płyty po wszystkich sklepach Paryża. FNAC, Gibert Jeune, małe dziuple z winylami – nikt nie miał pojęcia o co, ani o kogo mi chodzi. Wreszcie, w stosie, którego nikt nawet nie oznaczył kartką „różne”, znalazłem.
W PRL żeglarstwo to była brama na szeroki świat. Rejs Ludka Mączki „Marią” był pierwszym prywatnym rejsem bez żadnej idei, że coś mamy załatwić, coś zrobić. Po prostu: płyniemy, a co się wydarzy, to się wydarzy.
Jubileusz to niezwykły. Chciałoby się powiedzieć „rzadko się zdarza”, ale nie znam drugiego takiego przypadku, by pismo, nieprzerwanie wydawane własnym nakładem przez grupkę pasjonatów, obchodziło 70-lecie istnienia.
W grudniu 1962 r. Chruszczowowi został jeszcze jeden rok i 10 miesięcy władzy. Na Zachodzie przestano go już fetować, a po prostu zaczęto się go bać.
To było wiele lat temu. Siedziałem, jako rodzic, na widowni podczas uroczystości rozdania matur, gdy nagle za sobą usłyszałem rozmowę po polsku. Wstałem, odwróciłem się i przedstawiłem nieznajomej parze z imienia i nazwiska dodając zwyczajowe formułki grzecznościowe.
Pierwszego grudnia 1962 r. w Maneżu pojawili się ludzie ze świata nauki i kultury, dziennikarze moskiewscy i zagraniczni, reporterzy telewizyjni.