Pocztówka z Kadyksu. Niby zwyczajna, a jednak najcenniejsza w mojej kolekcji. Jak ją zdobyłem? To czysty przypadek, ale jeżeli mam zacząć opowieść o widokówce… Cóż, muszę zacząć od samego początku. Tylko w ten sposób zrozumiecie, dlaczego ten kawałek zapisanej tekturki jest dla mnie tak ważny.
Pamiętam i dziękuję za wspomnienia. Notabene: kiedyś…
W antologii opowiadań Ziemowita jedno jest o zerwanym padunie Tę opowieść można by zilustrować także dwoma zdjęciami. Pierwsze, to ze wściekłym morzem, wiąże się z nienapisaną opowieścią, jak to w rejonie Hornu Ziemek postanowił zmierzyć wysokość fali.
Krzysztof nie zastanawiał się długo. – Oczywiście płyniemy. To i tak po drodze – to po pierwsze. Perspektywa ponownego forsowania Cieśniny Le Maire’a i żeglowania pod wiatr i prąd do Cieśniny Magellana nie zachęca do pośpiechu. Tym bardziej perspektywa okrążania Hornu. Wprost przeciwnie! Aż do wyczerpania wszystkich możliwości przejścia przez Kanały Patagońskie.
Na jej przyjazd czekali wszyscy, jakkolwiek każdy z innego powodu. Jeden wszakże był wspólny.
Spod ręki Marka Kowalskiego, szefa maszyny na Pogorii w rejsie Międzynarodowej Szkoły Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego, dyplomy pamiątkowe spływały jak z drukarki. Opłynięcie Hornu, chrzty równikowe, imieniny, urodziny – okazji było sporo. To, co dziś mamy w edytorze Worda w okienku „czcionki”, Marek miał w grubym zeszycie, do którego wklejał wszystkie zauważone przykłady szryftów ze […]
W czerwcu 1998 zatelefonował do mnie Krzysztof Baranowski i poprosił, abym pomógł przy organizacji jego Międzynarodowej Szkoły Pod Żaglami, którą planował na rok szkolny 1988/1989.
Z kapitanem Ziemowitem można płynąć i płynąć, a i tak nigdy nie kończą się jego opowieści – nieodmiennie ciekawe, zabawne i mądre. O kapitanie Ziemowicie można mówić nieskończenie. Kapitan Ziemowit to człowiek-legenda, wyjątkowy i niezwykły. Zawsze pogodny, zawsze z uśmiechem, zawsze życzliwy i pomocny, zawsze spokojny. Jeśli krzyczy – to tylko, by przekrzyczeć wiatr, do tych, co […]
Zacznę od tego, że Alosza to jest bardzo fajny facet. Przepłynęliśmy na jednym pokładzie sporo mil i to w rejonach nie najbezpieczniejszych, znamy się od lat ponad trzydziestu i od tyluż lat się przyjaźnimy. Emaili przez te lata wymieniliśmy niewiele, ale gdy się spotykamy – gadamy tak, jakby od poprzedniego spotkania minęło kilka dni, a […]
The parcel appeared in my mailbox yesterday. I had been waiting for it since the 19th February, which was the date on which Oleg had posted the package from his home town of Vladimir in Russia, and I knew perfectly well what was inside.