Po Chruszczowie, 14 października roku 1964, stanowisko sowieckiego genseka objął Breżniew, o którym śpiewano tak: „Później był Breżniew, nasz Leonid drogocenny, Co „Małą Ziemią” i brwią gęstą w świecie słynny. Przy nim nagrody i rakiety szybowały, A Izraelcy i Jankesy się usrały.”[1]
O Chruszczowie już było. O tym, jak politycznie wzrastał przy Stalinie, by później publicznie stwierdzić, że to jednak nie było to. O tym, jak wygrażał pięściami i wyzywał modernistycznych artystów, by później pić z nimi wódkę i przepraszać. O tym, jak wysłał rakiety balistyczne na Kubę, by później (z politycznym zyskiem) je zabrać. Nie było jednak […]
Równo 43 lata temu, 17 kwietnia 1981 roku o godzinie 05:30, po obłożeniu cum przed kapitanatem portu w Gdańsku padła komenda „Tak stoimy!”. Rejs antarktyczny „Pogorii” stał się historią.
To było w maju roku 1980. Był to dziwny rok, w którym rozmaite zdarzenia, bardziej i mniej zwyczajne, następowały jedne po drugich.
Pytania, które zadaje Autor, nie mają odpowiedzi, bo te zależą tylko od kwestii, czy historia zdołała nas, jako zbiorowość, czegoś nauczyć.
Było to jesienią 2008 roku.