Juliusz Słowacki
Wschód słońca nad Salaminą
(ok. 1839)
Pamiętam jedną godzinę żywota –
Leżałem w greckiej łodzi… Spało morze –
A każdy żagiel był jak muszla złota,
W której się chował w albańskim ubiorze
Majtek. Słuchałem, jak fala klekota,
Kiedy jej złotą pierś kaika[1] porze[2] –
Księżyc się cicho błyszczał, złoty taki
Jak słońce… łódź płynęła z Kalamaki.
I z wolna wschód się oczerwienił siny.
Ponad Pireą[3] powiał wiater świeży,
Wzdrygnęła się łódź śród morskiej równiny,
Jak rycerz, gdy go w piersi wróg uderzy.
Była to pierwsza fala Salaminy,
Szła od mogiły, gdzie Temistokl[4] leży –
Zatrzęsła łodzią, wkoło ją obeszła,
Zagrzmiała – jękła żałośnie – i przeszła.
Wstałem – tańczyły fal różane bryły –
Słońcu się niebios otwierała droga. –
Słońce! – myślałem, że wstaniesz z mogiły
Temistoklesa, – jak z mogiły Boga
Zmartwychwstający anioł blasku, siły…
Lecz nie – gdzie był tron złoty jego wroga,
Skąd Kserkses[5] patrzał na zniszczenia dzieło,
Wyszło ogromne słońce i stanęło…
Wtenczas zacząłem urągać się w duchu
Grobowi, – co był rzuconym w ciemnoty,
I morzu, które chodziło w łańcuchu –
I obróciłem się, gdzie stał tron złoty,
Paląc się w słońca czerwonym wybuchu…
Bo tak stać musiał, gdy ginęły floty
I marli za kraj rozpaczni[6] obrońce –
Kserkses, na tronie tym ubrany w słońce!…
[1] „kaik” – kajak
[2] porze (daw.) – pruje (fale itp.), przecina.
[3] „Ponad Pireą” – ponad portem Pireus. Pireus – miasto portowe w Grecji, główny port starożytnych Aten, położony ok. 10 km na płd.-zach. od centrum miasta.
[4] Temistokles (ok. 524-459 p.n.e.) – polityk i wódz ateński, twórca potęgi morskiej Aten, główny autor zwycięstwa Greków nad Persami pod Salaminą (480 p.n.e.).
[5] Kserkses – król perski pobity pod Salaminą. Przyglądał się on istotnie działaniom wojennym z wysokiego tronu ustawionego na górze.
[6] rozpaczny (daw.) – rozpaczliwy.
► powrót do strony: Cień latyńskich żagli – 2. Morza Trzech Wieszczów