Pocztówka z Kadyksu. Niby zwyczajna, a jednak najcenniejsza w mojej kolekcji. Jak ją zdobyłem? To czysty przypadek, ale jeżeli mam zacząć opowieść o widokówce… Cóż, muszę zacząć od samego początku. Tylko w ten sposób zrozumiecie, dlaczego ten kawałek zapisanej tekturki jest dla mnie tak ważny.
Prawdopodobnie w Kodeksach Morskich wszystkich państw wpisany jest obowiązek prowadzenia dzienników. Oczywiście istnieją różne wzory tych dzienników, ale można założyć, że są podobne.
W dawnych czasach egzaminy na stopień kapitana jachtowego obejmowały egzamin z astronawigacji.
Ostatnio dostałem książkę Wojciecha Jacobsona „Od równika do bieguna….”. Przeglądając ją zajrzałem do rozdziału, w którym opisany jest półroczny postój Marii w Cape Town[1], gdzie Ludek Mączka – jak pisze Wojtek – czekając na przyjazd kolegów z Polski, spędzał czas bezczynnie: „Ludek irytował się, klął, ale czekał, bo tak mu kazało koleżeństwo, przyjaźń, obietnica”[2].
W roku 2019 Lubelski Okręgowy Związek Żeglarski, na wniosek niżej podpisanego, podjął decyzję, aby corocznie organizować co najmniej jeden szkoleniowy rejs szkoleniowy rejs na s/y Roztocze pod hasłem „nawigacja bez elektroniki”. Celem było szkolenie z nawigacji klasycznej, a więc: zliczenie graficzne, określanie pozycji obserwowanej różnymi metodami i elementy astronawigacji.
Rejs był udany, pogoda, aż za dobra. Jurek Kołakowski wszystko świetnie zorganizował. Ja się trochę przewietrzyłem. Czyli wszystko OK.
Kpt. Ziemowit Barański został laureatem Nagrody im. Kapitana Leszka Wiktorowicza 2022. Nagroda ta honoruje wyjątkowe dokonania żeglarskie, osiągnięcia w dziedzinie wychowania morskiego lub kształtowania świadomości morskiej.
STS Fryderyk Chopin – po I rejsie Szkoły pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego i udziale w regatach „Columbus 1992” – powrócił do Polski i po krótkim remoncie wyszedł w kolejny rejs Szkoły. Pierwszy semestr odbywał się na trasie Gdynia – Fort de France, na Martynice, drugi – z Fort de France do Szczecina, a oba trwały […]
Łączność na morzu związana jest ściśle z bezpieczeństwem żeglugi.
Ktoś kiedyś, w ramach żartu, podesłał mi „Raport kapitana statku”: dowódca jednostki handlowej pisze w nim o nieznaczącym incydencie, który niespodziewanie wywołał lawinę fatalnych skutków. Żart jaki był, taki był, ale śmiałem się ja i śmiali się inni. Przeczytajcie „Raport kapitana statku”, a pewnie też się uśmiechniecie.