Już w listopadzie 1919 roku ukazało się pismo popularne „Flota Polska” – związane z morzem, adresowane do szerokiego kręgu czytelników. Jego specyfiką było wydawanie go nie w Polsce, a w Stanach Zjednoczonych, w warunkach wolności politycznej, dojrzałej demokracji oraz swobody gospodarczej.
W kwietniu 1997 roku zatelefonował do mnie Friedhelm Mayer zur Heyde, armator z Kilonii znany mi z wcześniejszych lat, kiedy czarterował „Fryderyka Chopina” na rejsy turystyczne podczas „Kieler Woche”. Powiedział, że właśnie kończy przebudowę statku „Mary Anne” i potrzebuje oficera-nawigatora na rejsy turystyczne po Bałtyku zachodnim, a jesienią na rejsy na Wyspach Kanaryjskich.
W drugiej połowie 1995 roku Fundacja „Międzynarodowa Szkoła pod Żaglami” zaczęła mieć kłopoty finansowe. Dochody z eksploatacji „Fryderyka Chopina“ w poprzednim roku i w sezonie letnim 1995 nie były wystarczające, aby pożyczkę z okresu budowy spłacać w stu procentach.
Lato. A do lata pasuje opowiadanie Julio Cortazara „Wyspa w południe”. Poniżej odsyłacze do przekładu Zofii Chądzyńskiej, do wersji oryginalnej i do tłumaczenia angielskiego.
Jeden z nielicznych periodyków morskich, który w czasie wydawania przez 12 lat nie zmienił swego tytułu ani podtytułów, mimo, że zmieniali się nie tylko redaktorzy, ale nawet wydawcy.
W tamtych czasach oznakowanie nawigacyjne było nie najlepsze, map właściwie nie było. Początkujący żeglarze miewali różne zabawne sytuacje.
Pismo powstało z inicjatywy powołanego w czerwcu 1936 r. w Gdyni Stowarzyszenia Techników Okrętowych Polskich (STOP), które zdecydowało o założeniu swojego periodyku.
Pływało się głównie po Mazurach. Na bardzo prymitywnych łodziach otwarto-pokładowych. Nie można tam było przyzwoicie się przespać. Gdy padał deszcz, trzeba było rozstawiać tenty na pokładzie, takie rodzaje namiotów.