Bazujący na dokumentach, poruszający opis losu ubogich dziewczyn i kobiet wiejskich sprzed ok. stu lat na terenach ówczesnego, młodego państwa polskiego. To jakby postscriptum do dramatycznych apeli Boy’a o oświatę i prawa dla kobiet z tego samego okresu. Świetna praca z socjologicznym zacięciem, napisana przystępnym językiem, z silnym efektem emocjonalnym uzyskiwanym m. in. poprzez śledzenie […]
Zorganizowanie latem 1973 r. wyprawy do jaskiń Libanu, w niespełna dwadzieścia lat od nawiązania pierwszych kontaktów przez Spéléo Club du Liban w Bejrucie i nasz Speleoklub PTTK w Warszawie, było w pomyśle tyleż zrozumiałe, co w realizacji karkołomne.
Dwa zbiory magicznych i nostalgicznych opowieści sprzed niemal stu lat[1]. Piękne i staranne wydanie[2] zachęciło mnie do powtórnej lektury po wielu latach.
(11 kwietnia 1950, Giżycko – 1 września 2023, Warszawa); członek zwyczajny Speleoklubu Warszawskiego, numer znaczka 96.
„Bluenose” był szkunerem gaflowym[1]. Zbudowano go z dębu, sosny, brzozy i świerka z Nowej Szkocji, z masztami z jedlicy Douglasa. Wodowano go 26 marca 1921 r. w stoczni Smith and Rhuland w Lunenburgu, w kanadyjskiej prowincji Nova Scotia, by łowił ryby i wygrywał w regatach. Jego nazwa pochodzi od przezwiska, które od XVIII wieku przylgnęło do mieszkańców Nowej Szkocji. […]