To było w maju roku 1980. Był to dziwny rok, w którym rozmaite zdarzenia, bardziej i mniej zwyczajne, następowały jedne po drugich.
Kazimierz Robak: Jak rozpętałem wojnę dyplomatyczną.
Kategoria: Opowiadania
Wojciech Przybyszewski: Hymn – cz. II (z księżniczką w tle).
Z cyklu „Wygrzebane z lamusa”.
41 lat temu. Z dedykacją dla uczestników jubileuszowego rejsu STS Pogoria w 40 lat od pierwszej Szkoły Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego.
Kapitan Ziemowit opowiada: „Nadal widać Diego Ramirez”.
Kazio Robak z okazji moich 89. urodzin sporządził listę różnych moich „przygód”, które według niego robiłem PIERWSZY raz. Zwróciłem mu jednak uwagę, że przeoczył jedną z nich, a konkretnie, że PIERWSZY raz byłem przez niego budzony na wachtę 24 grudnia 1988 (i przez kolejnych kilka dni) słowami: „Nadal widać Diego Ramirez”.
Wojciech Przybyszewski: Hymn – cz. I.
Z cyklu „Wygrzebane z lamusa”.
42 lata temu. Z dedykacją dla uczestników jubileuszowego rejsu STS Pogoria w 40 lat od pierwszej Szkoły Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego.
Kapitan Ziemowit opowiada: Klasyka na Roztoczu.
Jak corocznie, tak i w obecnym roku 2023, Lubelski Okręgowy Związek Żeglarski zaplanował rejs szkoleniowy „Klasyczna nawigacja” na s/y Roztocze.
Giovanni Coppola: Karina
Karina Wilhelmi (23 listopada 1965 – 9 lipca 2021) urodziła się w Poznaniu, gdzie mieszkała do swojej przedwczesnej śmierci. Była magistrem filologii polskiej i klasycznej UAM w Poznaniu, przez wiele lat pracowała jako dziennikarka w publicznej stacji telewizyjnej TVP3 w Poznaniu.
Karina Wilhelmi: Flamenco
Podczas moich podróży nauczyłam się poznawać i doceniać zwyczaje i tradycje krajów, które mnie gościły. W konkretnym przypadku Hiszpanii, postanowiłam opowiedzieć Wam o jednej z najbardziej charakterystycznych i znanych tradycji tego wspaniałego kraju.
Karina Wilhelmi: Księżniczka i poeta
Dawno, dawno temu, w Krainie Fantazji, żyła sobie piękna księżniczka.
Karina Wilhelmi: Samotność
Wyglądała jak stara kaczka zagubiona w stadzie łabędzi. Znajdowała się w jednym z najpiękniejszych portów na świecie, ale uważała się za brzydką i bezużyteczną, i ukrywała się przed wzrokiem turystów.
Karina Wilhelmi: Przyjaźń
W pewnym domu mieszkał pająk o imieniu Teodor, który zawsze siedział w swoim kącie za fotelem. Pewnego dnia pająk, znudzony, postanowił wybrać się na długi spacer wokół domu, gdy nagle spotkał strasznego stwora, a jego małe oczy spotkały się z dwoma ogromnymi oczami. Stwór zaczął krzyczeć tak głośno, że aż zatrzęsła się podłoga. Teodor również […]