Udział „Roztocza” w Tall Ships’ Races w latach 1985 i 1986 i atrakcyjność tych imprez spowodowała duże nimi zainteresowanie wśród żeglarzy lubelskich. Zarząd LOZŻ zdecydował więc, że w 1987 roku „Roztocze” będzie uczestniczyć w całej imprezie na trasie: Kiel – Norrköping (etap regatowy), Norrköping – Sztokholm – Sandhamn (Cruise in Company), Sandhamn – Rønne (etap […]
Stan wojenny (ogłoszony o świcie w niedzielę 13 grudnia 1981 roku) przyniósł wiele ograniczeń, uciążliwości i niedoborów utrudniających społeczeństwu codzienne funkcjonowanie. Pomimo to władze starały się zachować pozory normalności życia kulturalnego. Po miesiącu od wprowadzenia stanu wojennego przywrócono działalność instytucji kultury, w tym niektórych trójmiejskich kin: „Leningrad”, „Bajka”, „Polonia” i „Warszawa”, jednak repertuarowe „rozpasanie” bardzo mocno […]
W sezonie 1980 Roztocze po raz drugi uczestniczyło w Tall Ships’ Races 1980, na trasie Kiel – Karlskrona – Frederikshavn – Amsterdam. Pierwszy etap, Kiel – Karlskrona, nie był dla nas korzystny. Przy umiarkowanym zachodnim wietrze nie było szansy na lepsze miejsce, wszyscy żeglowali z wiatrem i różnice czasów na mecie nie były wielkie, a […]
Sukces rynkowy i propagandowy Polski na Morzu, miesięcznika wydawanego przez Ligę Morską od 1934 roku, spowodował, że organizacja zdecydowała się przygotować kolejny projekt wydawniczy, tym razem skierowany wyłącznie do młodego czytelnika.
Rok 1977 Dla przykładu w roku 1977 wśród 20. filmów[1] o najwyższej frekwencji nie było ani jednego radzieckiego, chociaż na ekrany trafiły wówczas m.in. dwa premierowe wybitne dzieła: Wniebowstąpienie (1977, reż. Łarisa Szepitko) i Tabor wędruje do nieba (1976, reż. Emil Loteanu), które znalazły się na liście na pozycjach 63 i 65. Listy frekwencyjne otwierały: Kochaj albo rzuć (1977, reż. Sylwester Chęciński) […]
4 listopada 1974 byliśmy już w Portsmouth. Postój był krótki, bo mieliśmy już spore opóźnienie spowodowane powolną żeglugą od Cabo São Vicente do Vigo i przeciwnym wiatrem na Zatoce Biskajskiej. Plan rejsu przewidywał powrót do kraju na koniec października, a już był 4 listopada.
Bojkotowanie filmów zza wschodniej granicy należało wówczas do dobrego tonu, ale część z nich, co paradoksalne, okazała się najwyższej światowej próby, o wysokich walorach artystycznymi, głębokim humanistycznym przesłaniu i znakomitym warsztacie.
Wrzesień 1974. W Warnie, po tygodniu przygotowań, niby wszystko było gotowe: silnik trochę dymił, ale chodził. Mieliśmy już tydzień opóźnienia, więc wyszliśmy w morze. Niestety: po wejściu do cieśniny Bosfor silnika nie udało się uruchomić i zaczęły się kolejne przygody.
W PRL odwilż w kulturze zaczęła się de facto w lipcu roku 1955 od Ogólnopolskiej Wystawy Młodej Plastyki w Arsenale. Stopniowo odchodzono od socrealizmu i ofertę repertuarową zaczęto uzupełniać filmami francuskimi. Były wśród nich znakomite adaptacje klasyki literatury francuskiej, np. Pustelnia parmeńska (1948, reż. Christian-Jaque / Christian Maudet), Czerwone i czarne (1954, reż. Claude Autant-Lara), Nędznicy[1] (1958, reż. Jean-Paul Le […]