Zbigniew Studziński: Wiosną rano

Odrobina piurblagizmu jeszcze nikomu nie zaszkodziła… 

 

 

 

Ffy wyszedł z szafy. Jeszcze długo słyszał bulgotanie spuszczonej wody. Ciężko podszedł do fortepianu i obmył opuchniętą twarz. Kiedy energicznie wycierał się w klawiaturę, obudził śpiącego w fortepianie Ggy. Ten przeciągnął się ociężale, podszedł do lustra i dokładnie je wylizał, mrucząc z zadowolenia. Wyjął pilnik i przystąpił do porannej toalety. Oporny zwykłe i twardy odwłok piłował się tego dnia wyjątkowo łatwo. Ggy zawył z bólu dopiłowawszy się zbyt głęboko. Jego ruchoma część podskoczyła, a reszta zadymiła i przybrała pomarańczowy kolor. Śpiący pod sufitem Hhy poczuł dym, poruszył trąbą i strącił maszynę do pisania, która wpadła wprost w rozchylone skrzela Ggy. Ten, rozwścieczony, chwycił mackami płetwy Hhy i zrzucił go na podłogę. Obrażony Hhy nie odezwał się do nikogo i rozrolował się. Włożył pomięte ciało pod prasę. Wyprasowany, nasmarował się resztkami kolacji i jak co roku o tej porze wydłubał z podłogi swego najlepszego przyjaciela Kky. Potem pracowicie pomagał mu pozaplatać wszystkie kończyny w gustowne warkoczyki, zgodnie z panującą modą. Obaj przyjaciele otwarli okno i wyskoczyli na spacer. Wrażliwy na przeciągi Ffy wydął podgardle, zaryczał i z wściekłością zatrzasnął się w fortepianie. Obłoki fioletowego dymu wydobywające się z nozdrzy Ggy nie wróżyły nic dobrego. Rozdrażnienie jego osiągnęło punkt wrzenia i Ggy zagotował się. Bulgocąc przekleństwa odpłynął cienkim, parującym strumyczkiem i zniknął pod drzwiami.

W całym domu znów zapanował spokój.

1981-01-09


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Periplus powrót na Stronę Główną