„Burza” – The Tempest (1611) Williama Szekspira, jak przystało na tytuł sztuki, zaczyna się dynamiczną, burzliwą sceną, pełną ryku morza (oceanu), z piorunami uderzającymi z hukiem i z błyskawicami, walką marynarzy o zapanowanie nad okrętem zagrożonym rozbiciem o pobliski, skalisty ląd.
Kiedy pierwszy numer pisma ukazywał się na rynku, trwała jeszcze wojna polsko-bolszewicka i niejasny był jej rezultat, co świadczy o dalekowzroczności założycieli tytułu i ich chęci budowania nowego państwa.
Redakcja portalu Wodna Polska.pl wystąpiła z inicjatywą ogłoszenia roku 2019 Rokiem Prasy Morskiej.
W końcu antarktycznego lata 1976 roku jacht „Gedania” cumował w amerykańskiej stacji Palmer na wyspie Anvers, w zachodniej Antarktyce obok statku Narodowej Fundacji Naukowej USA Hero[1], którym dowodził legendarny kapitan Pieter Lenie[2].
Postaram się, żeby było najprościej.
„Raz na Morzu Śródziemnym piękna pogoda, jacht sam idzie. Gram, a tu słyszę oklaski. Myślałem, że mam halucynacje. Ale obracam się, a za mną wynurzył się okręt podwodny z kilkunastoma marynarzami. Namierzyli mnie sonarami. To oni bili mi brawo. Wołają do mnie coś po francusku, machają czapkami, śmieją się. To zagrałem im jeszcze czardasza.”
30 lat temu pierwszy jacht przepłynął z Pacyfiku na Atlantyk przez Przejście Północno-Zachodnie. Na rufie „Vagabond’eux” powiewały bandery francuska i kanadyjska, ale załoga była polska. Przeczytajcie o tym niezwykłym wyczynie jeszcze raz!
Niby wszystko o nim wiadomo. Przewodniczący Komitetu ds. Radia i Telewizji, w skrócie: „prezes Radiokomitetu”. Zwany w kuluarach „krwawy Maciek”. Główny propagandzista okresu Gierkowskiego. Współtwórca tzw. propagandy sukcesu. Oskarżony o malwersacje finansowe. Aresztowany, osądzony, skazany. Słysząc, że chcę napisać parę słów o Macieju Szczepańskim, kolega zauważył z przekąsem: „Co tu pisać? Jeśli ktoś zechce – znajdzie. […]
Prawdę mówiąc, Rysiu, wiele lat temu pozwalaliśmy sobie żartować z tych, co spisywali swoje pamiętniki: że robią bilans, bo niby już nic więcej nie mają do roboty, pamiętasz? Aż tu niedawno, natrafiłem na to, co o sobie napisałeś i zrozumiałem, jak bardzo się myliliśmy. Twoja autobiografia nie jest żadnym podsumowaniem! To zaledwie pierwsza część tego, co do tej pory […]
Kino familijne – komedie sytuacyjne, romantyczne, obyczajowe i tym podobne, bez względu na kraj pochodzenia – to kino dla wszystkich, a więc dla nikogo konkretnego. Jest odpryskiem tasiemcowych seriali (lub odwrotnie) wytwarzanych masowo w telewizyjnych i filmowych odlewniach tworzyw sztucznych i rozprzestrzeniających się niczym odra w odwecie za Operację Wisła.