Tytuł mógłby sugerować obiekty astronomiczne, czy przyrządy nawigacyjne, ale naprawdę chodzi o kule, którymi podpierają się osoby niepełnosprawne lub po jakichś kontuzjach.
Kapitan Ziemowit Barański opowiada: Kule nawigacyjne
Zbigniew Studziński: Życie to żart
„Przodem szedł dyrektor więzienia. Właściwie należałoby powiedzieć, kroczył. Powoli stawiał sztywno wyprostowane nogi. Jak na defiladzie. Włożył też, zamiast codziennego, wyświeconego na łokciach i wypchanego na kolanach, odświętny, granatowy garnitur i ładny, szafirowy krawat. Pół kroku za nim…” Tak zaczyna się opowiadanie Zbigniewa Studzińskiego „Życie to żart” – i dalej dzieje się coraz więcej, bo […]
Żeglarstwo i pedagogika.
Miłosz W. Romaniuk: Żeglarstwo morskie osób niepełnosprawnych
jako sposób ich aktywizacji, rehabilitacji i integracji (3)
6. Wpływ morza na człowieka. Człowiek przebywający na statku będącym w morzu zmienia się w trakcie żeglugi. Wpadając w rutynę systemu wachtowego, który reguluje czas na statku i dzieli go na czas pracy i czas odpoczynku, załoga przestaje myśleć w kategoriach lądowych. Przestają być ważne codzienne sprawy zabierające zwykle tyle czasu i energii.
Kapitan Ziemowit Barański opowiada: Oceania (4): „Wołgo-bałt”
Powrót do Gdańska odbywał się już w końcu sierpnia i gdzieś na północ od Ustki w nocy przyszła mgła.
Stulecie polskiej prasy morskiej.
Marek Słodownik: Bałtyk (1936)
Skromne pismo „Bałtyk” o zasięgu lokalnym, wydawane w Gdyni w 1936 roku, pozostało tytułem o najkrótszym rynkowym życiorysie w okresie XX-lecia międzywojennego.
Żeglarstwo i pedagogika.
Miłosz W. Romaniuk: Żeglarstwo morskie osób niepełnosprawnych
jako sposób ich aktywizacji, rehabilitacji i integracji (2)
3. Motywacje niewidomych do popłynięcia na morze. Osoba niewidoma chcąca płynąć na rejs musi jedynie podjąć decyzję. Dzięki coraz bardziej rozwijającej się ofercie prężnie działających fundacji możliwość pływania jest dana praktycznie każdemu. Przygoda z morzem zaczyna się właśnie w chwili podjęcia decyzji o wzięciu udziału w rejsie.
Kapitan Ziemowit Barański opowiada: Oceania (3): „Niech każdy płynie, jak może!”
Dalsza część rejsu to udział w Tall Ships’ Races 1990 na odcinku Zeebrugge – Amsterdam i udział w Sail Bremerhaven 1990. Na wejściu do Amsterdamu było oczywiście sporo dużych żaglowców uczestniczących w Tall Ships’ Races, ale wszystko było doskonale zaplanowane i każdy statek miał przydzielonego pilota.
Żeglarstwo i pedagogika.
Miłosz W. Romaniuk: Żeglarstwo morskie osób niepełnosprawnych
jako sposób ich aktywizacji, rehabilitacji i integracji (1)
Z badań przeprowadzonych przez autora wśród osób niepełnosprawnych biorących udział w rejsach morskich wynika, że niepełnosprawni uważają, że stanowią tę część społeczeństwa, która jest często pomijana, niezauważana lub traktowana przez pełnosprawnych gorzej. Respondenci oceniają, że niechęć ludzi do poznawania osób niepełnosprawnych wynika najczęściej z obawy przed niewiedzą jak się zachować.
Stulecie polskiej prasy morskiej.
Marek Słodownik: Uprawa morza (1938-1939)
„Uprawa morza. Kwartalnik Morskiego Kolegium Ekonomicznego w Gdyni” powstał na zamówienie środowiska naukowego Wybrzeża skoncentrowanego na zagadnieniach morskich. Nie miało ono swojego pisma, na łamach którego można było publikować wyniki prac i analizy związane z różnorodnymi zagadnieniami o wspólnym morskim mianowniku.
Kapitan Ziemowit Barański opowiada: Oceania (2): Octan etylu i nie tylko
W Helsinkach zaokrętowaliśmy uczestników rejsu i ruszyliśmy do Kotki, kolejnego portu fińskiego.