Krystyna Jacobson, nestorka sopockiego malarstwa, odeszła 7 lipca 2024 r. Sześć lat wcześniej, z okazji wystawy obrazów artystki, jej twórczość opisał i podsumował Stanisław Seyfried, założyciel i właściciel Galerii Essey. Wystawę, we wrześniu 2018 r., zorganizował ZPAP Okręgu Gdańskiego.
Szaro, ponuro, zimno. Za kilka dni Boże Narodzenie 1988 roku. Boguś, nauczyciel przedmiotów ścisłych w rejsie Pogorii z Międzynarodową Szkołą pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego, śmieje się, że musiał rano ze swoją wachtą odśnieżać pokład przed postawieniem bandery. To nieprawda, ale pokryte śniegiem, poszarpane szczyty Andów okalające port w Ushuaia bardzo uprawdopodabniają tę przypowieść. Zimno jest przejmujące.
Szukałem tej płyty po wszystkich sklepach Paryża. FNAC, Gibert Jeune, małe dziuple z winylami – nikt nie miał pojęcia o co, ani o kogo mi chodzi. Wreszcie, w stosie, którego nikt nawet nie oznaczył kartką „różne”, znalazłem.
W PRL żeglarstwo to była brama na szeroki świat. Rejs Ludka Mączki „Marią” był pierwszym prywatnym rejsem bez żadnej idei, że coś mamy załatwić, coś zrobić. Po prostu: płyniemy, a co się wydarzy, to się wydarzy.
Jan Nowicki nie tylko potrafił znakomicie odtwarzać (na deskach teatru – najczęściej „Starego” w Krakowie – lub na filmowym planie), ale także sam tworzył (prozę, wierszyki, teksty piosenek i kolęd). Po śmierci nieodżałowanego Piotra Skrzyneckiego stworzył dzieło oryginalne: wzajemną „korespondencję” między nim (jeszcze wówczas na Ziemi), a przyjacielem (już w Niebie) w latach 1997-2001.
Jubileusz to niezwykły. Chciałoby się powiedzieć „rzadko się zdarza”, ale nie znam drugiego takiego przypadku, by pismo, nieprzerwanie wydawane własnym nakładem przez grupkę pasjonatów, obchodziło 70-lecie istnienia.
W grudniu 1962 r. Chruszczowowi został jeszcze jeden rok i 10 miesięcy władzy. Na Zachodzie przestano go już fetować, a po prostu zaczęto się go bać.
To było wiele lat temu. Siedziałem, jako rodzic, na widowni podczas uroczystości rozdania matur, gdy nagle za sobą usłyszałem rozmowę po polsku. Wstałem, odwróciłem się i przedstawiłem nieznajomej parze z imienia i nazwiska dodając zwyczajowe formułki grzecznościowe.
Pierwszego grudnia 1962 r. w Maneżu pojawili się ludzie ze świata nauki i kultury, dziennikarze moskiewscy i zagraniczni, reporterzy telewizyjni.
Spokojnego, dobrego roku nam wszystkim! A jeśli już ma być niepokój – to tylko twórczy. P+