Pływałem kiedyś po Bałtyku, chyba Roztoczem. Byliśmy w pobliżu wyspy Bornholm.
Kapitan Ziemowit opowiada.
Ziemowit Barański: Latający Holender
Kategoria: Retro
Kapitan Ziemowit opowiada.
Kapitan Ziemowit opowiada.
Ziemowit Barański: Roztocze wychodzi w morze
29 czerwca 1969 r. o godzinie 11.15 pękła butelka szampana rozbita o dziób jachtu i Roztocze zeszło na wodę.
Kapitan Ziemowit opowiada: Moje rejsy z kapitanem Bolesławem Kowalskim.
Ziemowit Barański: Rejs drugi: s/y Mariusz Zaruski
Po „przewrocie Gomułki” w październiku 1956 roku zaczęło być nieco normalniej…
Kapitan Ziemowit Barański opowiada:
Fryderyk Chopin – 1. Miłość nieodwzajemniona?
W dniu 29 lutego 1992 roku w Gdyni odbyło się pierwsze podniesienie bandery na nowo wybudowanym żaglowcu „Fryderyk Chopin.” Statek wybudowała Fundacja „Międzynarodowa Szkoła pod Żaglami” założona i prowadzona przez kapitana Krzysztofa Baranowskiego. Tak się złożyło, że niżej podpisany pełnił funkcję kapitana nadzorującego budowę, podnosił po raz pierwszy banderę na statku, następnie przez 11 lat był etatowym […]
Kapitan Ziemowit opowiada: Moje rejsy z kapitanem Bolesławem Kowalskim.
Ziemowit Barański: Rejs pierwszy: s/y Młoda Gwardia
Każdy, kto zaczynał żeglarstwo morskie, siłą rzeczy robił to pod dowództwem jakiegoś kapitana i oficera wachtowego. Były to zazwyczaj pierwsze autorytety, które w jakiś sposób kształtowały dalsze losy takiego żeglarza, jego wiedzę, podejście do obowiązków i respekt dla morza. Oczywiście jeżeli ten żeglarz miał szczęście i trafił na kapitana z wiedzą i klasą, zostawało mu […]
Kapitan Ziemowit opowiada.
Ziemowit Barański: Prawda
To był krótki rejs, może 2-tygodniowy. Pływaliśmy po Bałtyku małym jachtem klubowym Nike, który należał do PTTK w Łodzi. Załoga statku to zbieranina różnych ludzi. Wśród nich był dziennikarz. Jacht był tak skonstruowany, że miał dwie części sypialne – dwie kabiny niepołączone ze sobą. Żeby przejść z jednej do drugiej, trzeba było wyjść najpierw na […]
Kapitan Ziemowit opowiada.
Ziemowit Barański: Qué viva!
Malaga, połowa października, tysiąc dziewięćset siedemdziesiąty czwarty. Jeszcze żył Franco, choć już sam chyba nie rządził, ale Hiszpania była – jaka była. Weszliśmy tam „Roztoczem” wracając z Morza Czarnego. Hiszpańscy pogranicznicy przyszli, zrobili odprawę, a że mieliśmy wizy, więc dali nam przepustki. Było nas jedenaście osób, ale przepustek dostaliśmy tylko dziesięć.
Kazimierz Robak: Rok 1970, 18 września: Jimi Hendrix. 14. Coda: Był z innej planety…
Hendrix przestał być osobą prywatną jeszcze długo przed Woodstockiem. Cokolwiek zrobił, trafiało na czołówki gazet. I nie tylko: na nowojorskiej ulicy zaczepił go facet sprzedający gazetę Czarnych Panter, organizacji, było nie było, rewolucyjnej – „No co? Naszej gazety nie kupisz?” Hendrix kupił, a gazeciarz poszedł dalej drąc się: „Jimi Hendrix kupuje nasze gazety! Jimi Hendrix kupuje […]
Krzysztof Grubecki: Santana, 50 lat, Woodstock
Zadzwonił telefon. Podnoszę. – Jimi Hendrix – mówię do słuchawki. – Czy jest u ciebie moja dziewczyna? – pada pytanie. – Nie – odpowiadam, – bo nie jesteś sławnym muzykiem. – Będę za 15 minut – powiedział Kevin.
Kazimierz Robak: Rok 1967 i dalej: Jimi Hendrix po Monterey. 13. Czwarta, której nie było
Jest jeszcze historia czwartej gitary rzekomo spalonej przez Hendrixa. Krążą o niej legendy, ale brakuje jakiegokolwiek twardego dowodu, co jest o tyle dziwne, że ta ofiara ognia miała być dokonana podczas Miami Pop Festival obstawionego przez fotografów, filmowców i dźwiękowców.