Hendrix używał ognia na scenie tylko trzy razy. Podobno. Po raz pierwszy było to 31 marca 1967 w londyńskiej sali widowiskowej Finsbury Park Astoria (późniejszy Rainbow Theatre). Ten fakt, opisany wielokrotnie przez uczestników wydarzenia i kilku reporterów, jest bezsporny.
„A nawiasem mówiąc…” – tak mawiał Ludek Mączka, po czym snuł opowieść na inny temat. A nawiasem mówiąc… Jimi Hendrix podczas Festiwalu Woodstock w 1969, w rockowej, energetycznej interpretacji zagrał amerykański hymn „The Star-Spangled Banner”.
Jimi Hendrix rozpoczął swój występ w poniedziałek 18 sierpnia 1969 r. przed dziewiątą rano. Grał ponad dwie godziny. Był to ostatni akt największej imprezy rockowej świata: Festiwalu Woodstock, który odbył się w dniach 15-18 sierpnia 1969 na farmie Maxa Yasgura w Bethel, w stanie Nowy Jork.
Po występie w Monterey The Experience dało kilka koncertów na Zachodnim Wybrzeżu. Wtedy Michael Jeffery zakontraktował zespół Hendrixa jako suport w amerykańskiej trasie zespołu The Monkees.
W relacjach prasowych opisujących, a później komentujących, występ Hendrixa w Monterey powtarzają się stwierdzenia, że koncert ten otworzył przed nim Amerykę, że wchodził na scenę jako osoba nieznana, a schodził – jako pierwszej wielkości gwiazda, itp. Rzeczywistość jednak nie była od razu tak różowa, ani nawet tak oczywista.
By nie umknęło (bo byłaby szkoda) – odsyłacz do strony z opowiadaniem Julio Cortazara „Babie lato” w przekładzie Zofii Chądzyńskiej, a także do wersji oryginalnej tego tekstu i tłumaczenia angielskiego, którego dokonał Paul Blackburn. Opowiadanie zyskało swego czasu duży rozgłos, gdy za kanwę do swego filmu „Powiększenie” użył go w 1966 roku Michelangelo Antonioni.
Piosenkę „Wild Thing” napisał amerykański kompozytor Chip Taylor (jego prawdziwe nazwisko to Wes Voight; jest bratem aktora Jona Voighta i stryjem Angeliny Jolie).
Rok 1966, w którym Jimi Hendrix rozpoczął budowanie swojej kariery i sławy w Londynie, zapisał się także w historii rocka filmem „Powiększenie” [Blow-Up] Michelangela Antonioniego. Scenariusz, oparty na opowiadaniu ►► Julio Cortazara „Babie lato”, przewidywał wizytę głównego bohatera w klubie muzycznym.
Hendrix używał ognia na scenie podobno tylko trzy razy. Gitara podpalona 31 marca 1967 w Astorii została odnaleziona po czterdziestu latach i natychmiast wystawiona na aukcję. Część fanów Hendrixa uważa ją za fałszywkę i – trzeba przyznać – argumenty mają mocne. Niemniej jednak, we wrześniu 2008, Sunburst Fender z widocznymi śladami pozostawionymi przez ogień, sprzedano […]
Ani podpalenie, ani dewastacja instrumentu nie były autorskimi pomysłami Hendrixa, ale to właśnie jego te wyczyny wyniosły najwyżej: trzeba było ognia, by muzyczny geniusz najlepszego gitarzysty wszechczasów został wreszcie uznany przez cały świat.