Stare dziennikarskie porzekadło głosi, że nic tak nie ożywia gazety jak świeży trup na pierwszej stronie. Porzekadło powstało jednak w czasach pruderyjnych – dziś trupa z wielkim (większym?) powodzeniem zastępuje seks. By urozmaicić tok narracji, będzie więc teraz o seksie.
Znów nie pogram w karty!
Film „Wolność według Marcela Bardiaux” nakręcił Andrzej Radomiński[1], gdy w roku 1988 spotkał francuskiego żeglarza w Ushuaia na Ziemi Ognistej. Opowieść o sobie i swoim żeglarskim życiu bohater zaczyna słowami:
Krzysztof Baranowski i program „Niebieska Szkoła” otrzymali nagrody im. Kapitana Leszka Wiktorowicza.
W Dzienniku Prawdziwym s/y Roztocze często można było znaleźć obrazki z życia pozasłużbowego.
W roku 1960 Marcel Bardiaux rozpoczął (w Cherbourgu), a w 1966 zakończył (na południu Portugalii), budowę 15-metrowego kecza o 22 tonach wyporności – pierwszego jachtu turystycznego ze stali nierdzewnej.
Kupiłem zawczasu w przedsprzedaży przez Zrzutkę.pl. Dostałem wczoraj, a teraz siedzę i czytam, czytam, czytam:
Wyruszyliśmy z Nyköping 23 sierpnia 1988 r., natychmiast po zakończeniu zlotu, mając na dotarcie do Gdyni 4 dni. Do przepłynięcia mieliśmy ok. 220 Mm, a więc nawet przy słabym wietrze dla „Roztocza” było to około dwóch dni.
W roku 1943, wciąż pod okupacją niemiecką, w Nogent-sur-Marne na przedmieściach Paryża, Marcel Bardiaux zaczął budować 5-tonowy drewniany kuter „Les 4 vents” (Cztery wiatry), o długości 9,38 m. Plany konstrukcyjne – dla amatorów metody „zrób to sam” – opracował projektant jachtów Henri Dervin (1903-1966), ale Bardiaux je zmodyfikował: wydłużył linię wodną, wzmocnił pokład i dach […]
W 1988 roku kapitan Krzysztof Baranowski rozpoczął prace organizacyjne rejsu Międzynarodowa Szkoła pod Żaglami na STS „Pogoria”.