Dalsza część rejsu to udział w Tall Ships’ Races 1990 na odcinku Zeebrugge – Amsterdam i udział w Sail Bremerhaven 1990. Na wejściu do Amsterdamu było oczywiście sporo dużych żaglowców uczestniczących w Tall Ships’ Races, ale wszystko było doskonale zaplanowane i każdy statek miał przydzielonego pilota.
W Helsinkach zaokrętowaliśmy uczestników rejsu i ruszyliśmy do Kotki, kolejnego portu fińskiego.
Po powrocie z rocznego rejsu na „Pogorii ” – International Class Afloat w latach 1988/89 – myślałem, że trochę odpocznę, co udało mi się przez kilka miesięcy. Dalej było jak zwykle.
Jesień 1997 roku spędzałem pływając między na Wyspami Kanaryjskimi na „Mary Anne” jako jej pierwszy oficer. Kontrakt z armatorem miałem do kwietnia 1998 roku.
Na jesieni 1997 roku „Mary Ann” pożeglowała via Brest i Lizbona na Wyspy Kanaryjskie.
29 kwietnia 1997 roku na pasażerskiej barkentynie „Mary Anne” rozpoczęliśmy krótkie rejsy po zachodnim Bałtyku.
W kwietniu 1997 roku zatelefonował do mnie Friedhelm Mayer zur Heyde, armator z Kilonii znany mi z wcześniejszych lat, kiedy czarterował „Fryderyka Chopina” na rejsy turystyczne podczas „Kieler Woche”. Powiedział, że właśnie kończy przebudowę statku „Mary Anne” i potrzebuje oficera-nawigatora na rejsy turystyczne po Bałtyku zachodnim, a jesienią na rejsy na Wyspach Kanaryjskich.
W drugiej połowie 1995 roku Fundacja „Międzynarodowa Szkoła pod Żaglami” zaczęła mieć kłopoty finansowe. Dochody z eksploatacji „Fryderyka Chopina“ w poprzednim roku i w sezonie letnim 1995 nie były wystarczające, aby pożyczkę z okresu budowy spłacać w stu procentach.
W tamtych czasach oznakowanie nawigacyjne było nie najlepsze, map właściwie nie było. Początkujący żeglarze miewali różne zabawne sytuacje.
Pływało się głównie po Mazurach. Na bardzo prymitywnych łodziach otwarto-pokładowych. Nie można tam było przyzwoicie się przespać. Gdy padał deszcz, trzeba było rozstawiać tenty na pokładzie, takie rodzaje namiotów.