Spokojnego, dobrego roku nam wszystkim! A jeśli już ma być niepokój – to tylko twórczy. P+
Spokojnego, dobrego roku!
Kazimierz Robak: Pięść sprawiedliwości ludowej
Cz. 2 – Chłód
W roku 1957 nastąpiło w Moskwie wydarzenie bezprecedensowe: władze zgodziły się, by od 18 czerwca do 11 sierpnia odbył się VI Międzynarodowy Festiwal Młodzieży i Studentów. Do stolicy Kraju Rad zjechało (wg oficjalnych statystyk) 34 tysiące gości ze 131 krajów.
Wojtek Burkot
Doktor nauk fizycznych w zakresie fizyki cząstek elementarnych. Pracownik naukowy Instytutu Fizyki Jądrowej PAN, UJ, CERN, DESY, MIT, AGH. Pracował w Europie, Stanach Zjednoczonych i Azji. Swoje bogate doświadczenia naukowe przeniósł do biznesu.
Wesołych, zdrowych i spokojnych świąt!
Kazimierz Robak: Pięść sprawiedliwości ludowej
Cz. 1 – Odwilż
Miłośnicy Prawdziwej Sztuki mają dobrze. Czasem co prawda muszą pogrozić pięścią, walnąć w stół, albo kogoś reedukować, ale nie ma róży bez kolców, a gdzie drwa rąbią, tam się nie da nie rozbić jajek na omlet. I właśnie o tym – jak pokazać i kazać ludziom, co ma się im podobać, bo jest Prawdziwą Sztuką, […]
Kazimierz Robak: Miłośnicy Prawdziwej Sztuki
Miłośnicy Prawdziwej Sztuki mają dobrze. Ich świat jest uporządkowany, skatalogowany i ma jasne podziały. Trochę gorzej jest z chronologią, bo nie zawsze dokładnie wiadomo, gdzie postawić cezurę, jednak w sumie wielkich problemów z tym nie ma, bo znaczenie słowa „kiedyś” zawsze było i jest nieprecyzyjne. Ale generalnie wszystko jest oczywiste: kiedyś to była Prawdziwa Sztuka, później […]
Krzysztof Baranowski: Tryton.
Od razu powstaje pytanie: Tryton czy Trytony? Bo w ikonografii od najdawniejszych czasów na ogół spotykamy się z gromadą rozfiglowanych stworów morskich: dmących w konchy morskich ślimaków pół ludzi – pół ryb, z męskim torsem i rybimi ogonami, często rozdwojonymi i skręconymi spiralnie, a czasem z jedną parą końskich nóg.
Krzysztof Baranowski: Odys samotnik.
Oto najstarszy znany nam żeglarz, który występuje w podwójnej roli – najpierw jest kapitanem załogi (►„Kapitan Odys”◄), a w ostatnim etapie swojej dwudziestoletniej[1] żeglugi wyrusza na morze sam, bo ze wszystkich żeglarzy z jego flotylli płynącej spod Troi został tylko on jeden.
Krzysztof Grubecki: Marcel.
Prąd East River pchał nas wzdłuż oświetlonego Manhattanu. Była noc. Odbiliśmy w lewo biorąc kurs na most Verrazzano. Brooklyn świecił już słabiej i zrobiło się ciemno. Po lewej burcie wypatrzyłem ruchome światło zataczające kręgi. Gdzieś takie koło ze światła widziałem. No tak: w harcerstwie. Oznaczało: „Chodź do mnie”.
Krzysztof Baranowski: Kapitan Odys.
W Iliadzie[1] Odyseusz daje się poznać jako mistrz fortelu: Koń Trojański zbudowany według jego pomysłu i kradzież Palladionu – posążka Ateny zmieniają losy 10-letniej wojny. Gdy Troja zostaje zmieciona, zwycięskie flotylle Greków odpływają do domu, a wraz z nimi Odys ze swoimi okrętami.