Kazimierz Babiński: Czekając na Marsjan. 11. Niewielką pociechą jest…

Niewielką pociechą traktowanie oferty kin jako jednej z wielu, chyba że komuś tu i teraz bardzo zależy na nowościach. Konkurencja – w porównaniu do dekad lat ’70. i ’80., gdy państwo było monopolistą – jest, paradoksalnie, bardzo słaba. Widać to wyraźnie np. w pakietach filmowych (z wyjątkiem Cinemaxa 1 i 2, FilmBox Arthouse i Canal+ Film) oferowanych przez płatne platformy cyfrowe telewizji satelitarnych, których repertuary są zbudowane w głównej mierze z powtarzanych co miesiąc amerykańskich superprodukcji o różnych „supermenach”, „terminatorach”, „batmanach”, „spidermanach” i im podobnych wyzwolicielach i zbawcach świata „ode złego”, filmów akcji opartych na schemacie „zabili go i uciekł” lub infantylnych komedii romantycznych i familijnych. Także internetowe platformy filmowe i sklepy oferujące płyty DVD nie odstają od normy.

Gdzie w tym miejsce na klasykę i kino polskie?

Nieliczne małe kina studyjne, np. uczelniane i samorządowe, starają się ratować resztki kultury filmowej przed całkowitym upadkiem.

Sprowadzają wybrane obrazy z różnych przeglądów np. wrocławskiego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego „Nowe Horyzonty” lub corocznego festiwalu filmów rosyjskich „Sputnik nad Polską” i organizują własne przy wsparciu ambasad, instytutów, fundacji, międzynarodowych stowarzyszeń itp.

Czy to wystarczy? ■

Kazimierz Babiński
listopad 2019

Opublikowane za uprzejmą zgodą P.T. Autora.

Pierwodruk: Autograf, 4 (152)/2019
(wydawca: Gdańskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuki)