Zbliżał się wieczór sylwestrowy i Nowy Rok 1981. Tym razem wymyśliliśmy sobie, że uczcimy to prawdziwą kukiełkową szopką. Wojtek i Andrzej zabrali się za produkcję lalek i pacynek, ja podjąłem się skompletowania tekstów – wydobyłem je od współlokatorów naszej ośmioosobowej kabiny zwanej „ósemką”, od Sławka, który włączył się do zabawy, a część napisałem sam.
Obchodziliśmy ją 40 lat temu na redzie Falmouth, w rejsie antarktycznym, płynąc do stacji naukowo-badawczej im. Arctowskiego. Łatwo to odtworzyć, bo z tego dnia zostały zdjęcia i relacje utrwalone w druku.
W 1960 roku miałem za sobą 5 rejsów oficerskich i staż w rejsach pełnomorskich 5548 Mm. W tamtych czasach, o ile dobrze pamiętam, wymagany staż oficerski przed egzaminem na stopień kapitana wynosił 3000 Mm (wtedy staż liczono w przebytych milach, a nie w godzinach żeglugi, jak to ma miejsce obecnie), uznałem więc, że mogę przystąpić do egzaminu.
W dawnych czasach… Piszę tak, bo mam na myśli lata 50-te, a to już 70 lat temu, czyli bliżej setki. Zatem: w dawnych czasach wszystko toczyło się inaczej niż obecnie, a więc i w żeglarstwie było inaczej.
Tytuł mógłby sugerować obiekty astronomiczne, czy przyrządy nawigacyjne, ale naprawdę chodzi o kule, którymi podpierają się osoby niepełnosprawne lub po jakichś kontuzjach.
Powrót do Gdańska odbywał się już w końcu sierpnia i gdzieś na północ od Ustki w nocy przyszła mgła.
Dalsza część rejsu to udział w Tall Ships’ Races 1990 na odcinku Zeebrugge – Amsterdam i udział w Sail Bremerhaven 1990. Na wejściu do Amsterdamu było oczywiście sporo dużych żaglowców uczestniczących w Tall Ships’ Races, ale wszystko było doskonale zaplanowane i każdy statek miał przydzielonego pilota.
W Helsinkach zaokrętowaliśmy uczestników rejsu i ruszyliśmy do Kotki, kolejnego portu fińskiego.
[Szymonowi Masłowskiemu] Niedawno, szukając w radiu czegoś do słuchania, trafiłem na country and western, a że kawałki leciały bez zarzutu, więc nie zmieniałem stacji przez dłuższy czas. Przypomniało mi to historyjkę sprzed wielu lat.
Po powrocie z rocznego rejsu na „Pogorii ” – International Class Afloat w latach 1988/89 – myślałem, że trochę odpocznę, co udało mi się przez kilka miesięcy. Dalej było jak zwykle.