Minęło czterdzieści lat i życie dopisało do pogoriowej szopki sylwestrowej swój scenariusz. Wśród pozytywów jest to, że Kapitan znów pływa na Polonezie, że żagle po nocy śnią się mnie (i dobrze mi tak, skoro sam sobie to wywróżyłem) – bo skoro można śnić, to można i zrobić.
Zbliżał się wieczór sylwestrowy i Nowy Rok 1981. Tym razem wymyśliliśmy sobie, że uczcimy to prawdziwą kukiełkową szopką. Wojtek i Andrzej zabrali się za produkcję lalek i pacynek, ja podjąłem się skompletowania tekstów – wydobyłem je od współlokatorów naszej ośmioosobowej kabiny zwanej „ósemką”, od Sławka, który włączył się do zabawy, a część napisałem sam.
Obchodziliśmy ją 40 lat temu na redzie Falmouth, w rejsie antarktycznym, płynąc do stacji naukowo-badawczej im. Arctowskiego. Łatwo to odtworzyć, bo z tego dnia zostały zdjęcia i relacje utrwalone w druku.
W 1960 roku miałem za sobą 5 rejsów oficerskich i staż w rejsach pełnomorskich 5548 Mm. W tamtych czasach, o ile dobrze pamiętam, wymagany staż oficerski przed egzaminem na stopień kapitana wynosił 3000 Mm (wtedy staż liczono w przebytych milach, a nie w godzinach żeglugi, jak to ma miejsce obecnie), uznałem więc, że mogę przystąpić do egzaminu.
W dawnych czasach… Piszę tak, bo mam na myśli lata 50-te, a to już 70 lat temu, czyli bliżej setki. Zatem: w dawnych czasach wszystko toczyło się inaczej niż obecnie, a więc i w żeglarstwie było inaczej.
Tytuł mógłby sugerować obiekty astronomiczne, czy przyrządy nawigacyjne, ale naprawdę chodzi o kule, którymi podpierają się osoby niepełnosprawne lub po jakichś kontuzjach.
Powrót do Gdańska odbywał się już w końcu sierpnia i gdzieś na północ od Ustki w nocy przyszła mgła.
Dalsza część rejsu to udział w Tall Ships’ Races 1990 na odcinku Zeebrugge – Amsterdam i udział w Sail Bremerhaven 1990. Na wejściu do Amsterdamu było oczywiście sporo dużych żaglowców uczestniczących w Tall Ships’ Races, ale wszystko było doskonale zaplanowane i każdy statek miał przydzielonego pilota.
W Helsinkach zaokrętowaliśmy uczestników rejsu i ruszyliśmy do Kotki, kolejnego portu fińskiego.
[Szymonowi Masłowskiemu] Niedawno, szukając w radiu czegoś do słuchania, trafiłem na country and western, a że kawałki leciały bez zarzutu, więc nie zmieniałem stacji przez dłuższy czas. Przypomniało mi to historyjkę sprzed wielu lat.