Zawsze chcę wiedzieć, co było „przed” i to bez względu na rodzaj materii, którą się interesuję. Szczególne miejsce w hierarchii bytów, którym pozwoliłem się osaczyć, zajmuje kino. Toteż zamiast pić, palić, politykować, podsłuchiwać i donosić, jak każdy normalny Polak, tracę z własnego wyboru pieniądze i czas na rekonesanse w przeszłość.
Tamten początek wakacji był inny. Pan Kazimierzu zarzucił nas lekturami i kazał pisać streszczenia. Chłopaki śmigali rowerami po lesie i jeździli nad Zalew, a ja musiałem czytać – a nie czytało się dobrze w takim pośpiechu, natłoku i przymusie. No ale o ten rejs walczyłem niemal cały rok i rady nie było. Do końca nikt nie […]
Wojciech Przybyszewski, redaktor naczelny „Spotkań z Zabytkami”, otrzymał NAGRODĘ ZYGMUNTA. Przyznało ją Muzeum Romantyzmu w Opinogórze i tam, 22 września 2019 r., statuetka została wręczona Laureatowi.
Pojawiła się książka. Taka: „Interacting Complexities of Herds and Social Organizations”
Opublikowane właśnie zostały wspomnienia Krzysztofa Jaworskiego, żeglarza harcerskiego i akademickiego związanego ze Szczecinem od lat czterdziestych XX w.
By nie umknęło (bo byłaby szkoda) – odsyłacz do strony z opowiadaniem Julio Cortazara „Babie lato” w przekładzie Zofii Chądzyńskiej, a także do wersji oryginalnej tego tekstu i tłumaczenia angielskiego, którego dokonał Paul Blackburn. Opowiadanie zyskało swego czasu duży rozgłos, gdy za kanwę do swego filmu „Powiększenie” użył go w 1966 roku Michelangelo Antonioni.
Piosenkę „Wild Thing” napisał amerykański kompozytor Chip Taylor (jego prawdziwe nazwisko to Wes Voight; jest bratem aktora Jona Voighta i stryjem Angeliny Jolie).
Rok 1966, w którym Jimi Hendrix rozpoczął budowanie swojej kariery i sławy w Londynie, zapisał się także w historii rocka filmem „Powiększenie” [Blow-Up] Michelangela Antonioniego. Scenariusz, oparty na opowiadaniu ►► Julio Cortazara „Babie lato”, przewidywał wizytę głównego bohatera w klubie muzycznym.
Hendrix używał ognia na scenie podobno tylko trzy razy. Gitara podpalona 31 marca 1967 w Astorii została odnaleziona po czterdziestu latach i natychmiast wystawiona na aukcję. Część fanów Hendrixa uważa ją za fałszywkę i – trzeba przyznać – argumenty mają mocne. Niemniej jednak, we wrześniu 2008, Sunburst Fender z widocznymi śladami pozostawionymi przez ogień, sprzedano […]
Ani podpalenie, ani dewastacja instrumentu nie były autorskimi pomysłami Hendrixa, ale to właśnie jego te wyczyny wyniosły najwyżej: trzeba było ognia, by muzyczny geniusz najlepszego gitarzysty wszechczasów został wreszcie uznany przez cały świat.