Trzy stoły, dwoje aktorów i jedna główka kapusty. Czy takie skromne środki wyrazu wystarczą, by przedstawić bogactwo epopei narodowej? Osiągnie się to… jakoś? Bynajmniej! Nie jakoś, a jakość! I to najwyższej próby, bo „I … jakoś to będzie” to moim zdaniem najlepszy z dotychczasowych spektakli teatru Gdynia Główna.
W 1999 roku, stojący na Sekwanie Nomadic nie otrzymał certyfikatu bezpieczeństwa, restauracja zbankrutowała, armator zmarł. Statek został przejęty przez Port Autonome de Paris i przeznaczony do złomowania.
Nomadic i Traffic pełniły służbę w barwach White Star Line do roku 1927, z przerwą na lata I wojny światowej – wtedy służyły w Breście do transportu wojska.
Projektantem s/s Nomadic i s/s Traffic był Thomas Andrews (1873-1912), główna osoba odpowiedzialna w stoczni Harland & Wolff za budowę oceanicznych gigantów pasażerskich.
Oficjalnie – s/s Nomadic został zbudowany jako statek pasażersko-towarowy dla linii żeglugowej White Star.
Najnowszy numer kwartalnika MORZE (zima 2021) zawiera:
Polowałem na tę książkę długo. Dlatego, że znam jej autora i cenię jego osiągnięcia dziennikarskie, filmowe, pisarskie i żeglarskie. Ale nie tylko dlatego.
Równo 38 lat temu, 4 stycznia 1984 r., na Oceanie Indyjskim spotkały się dwa polskie żaglowce: „Pogoria” i „Dar Młodzieży”.
Za kilka tygodni zejdzie z maszyn drukarskich książka, która przedstawia życiorys Kapitana Wojciecha Jacobsona – legendy polskiego żeglarstwa – w sposób, jak dotąd, najpełniejszy.
Margaret Evans[1] to szybki kliper pocztowy kursujący regularnie na linii Nowy Jork – Londyn zbudowany w roku 1846 w Nowym Jorku przez stocznię Westervelt & MacKay. Opiewa go szanta „Clear Away the Track”, która zaczyna się słowami: Oh, the smartest clipper you can find… – najbystrzejszy kliper, jaki możesz spotkać…